گزارش تحلیلی امید ایرانیان از مارتن انتخاباتی آمریکا؛
کلینتون و ترامپ؛در انتظار آرای خاموش
روزنو :هیچ‌کس نمی‌تواند پیش‌بینی کند چه کسی رئیس جمهور آینده آمریکا خواهد شد، دو نامزد سر سخت، هر دو در میان شهروندان عادی ناخوشایند و یا تاحدی منفور و بسیاری از آرا به این دلیل به سبد یک نامزد می‌رود، که یک رای‌دهنده از نامزد رقیب متنفر است، می‌ترسد و یا نگران آینده کشورشان تحت مدیریت رقیب هستند.
هیچ‌کس نمی‌تواند پیش‌بینی کند چه کسی رئیس جمهور آینده آمریکا خواهد شد، دو نامزد سر سخت، هر دو در میان شهروندان عادی ناخوشایند و یا تاحدی منفور و بسیاری از آرا به این دلیل به سبد یک نامزد می‌رود، که یک رای‌دهنده از نامزد رقیب متنفر است، می‌ترسد و یا نگران آینده کشورشان تحت مدیریت رقیب هستند.
به گزارش روز نو؛ در تاریخ آمریکا از بعد از جنگ جهانی دوم که تعداد دوره‌های ریاست جمهوری به دو دوره متوالی محدود شد، معمولاً کمتر پیش آمده است که یک حزب بیش از دو دوره در اتاق بیضی کاخ سفید بماند، نزدیک‌ترین مثال ریاست جمهوری جورج هربرت واکر بوش (پدر) است که بعد از ۸ سال ریاست جمهوری ریگان به عنوان معاون او به مقام ریاست جمهوری برگزیده‌شد. هر چند که چهار سال بعد مشخص شد عمل‌کرد ریگان بود که بوش را رئیس جمهور کرد، چرا که بوش موفق نشد مردم را برای یک دوره رأی دادن بیشتر برای ریاست جمهوری‌اش راضی کند.
ین بار اما شرایط فرق می‌کند. یک نامزد از حزب دموکراتیک وجود دارد و یک نامزد از حزب «نمی‌دانم!» همین تازگی‌ها دونالد ترامپ جمهوری‌خواهان را به این دلیل که پشتش را خالی کرده‌اند به باد انتقاد گرفت. پل رایان بلندپایه‌ترین مقام انتخابی جمهوری‌خواهان که اکنون رئیس مجلس نمایندگان ایالات متحده است، به تازگی گفته‌است که نمی‌خواهد دیگر برای دونالد ترامپ تبلیغات کند و قصد دارد تمرکزش را روی انتخابات همزمان سی‌درصد از کرسی‌های سنا و مجلس نمایندگان در روز ۱۸ آبان بگذارد.
جان مک‌کین یکی از با سابقه‌ترین و محبوب‌ترین سیاستمداران جمهوری‌خواه هم پشتیبانی خود از نامزدی ترامپ را پس گرفته‌است. خیلی‌های دیگر از ابتدا اصولاً حمایت نکرده‌بودند، جب، جورج جورج هربرت بوش دو تا رئیس جمهور سابق و یکی رقیب ترامپ در انتخابات مقدماتی از او حمایت نکرده‌اند. تعداد زیادی دیگر سیاستمدار جمهوری‌خواه هستند که قصد ندارند حیثیت سیاسی خود را پشت دونالد ترامپ بگذارند.
اما واقعیت اینجاست که هر چند اواخر تیرماه حزب جمهوری‌خواه دونالد ترامپ را به عنوان نامزد رسمی‌اش معرفی کرد اما دونالد ترامپ به هیچ عنوان حامیان خودش را از میان سیاستمداران برجسته جمهوری‌خواه نمی‌جوید. او در جستجوی اکثریت بسیار بزرگ و بدون تشکل در آمریکا است که به شکل روزافزونی از سیاست‌های داخلی و خارجی آمریکا ناراضی‌تر می‌شوند.
امروز در میان افکارسنج‌های آمریکایی سه دسته رأی وجود دارد، رأی به «هیلاری کلینتون»، رأی به «دونالد ترامپ» و «هنوز تصمیم نگرفته‌ام». هر چند به گفته‌های نظرسنج‌ها کمتر می‌توان اعتماد کرد، چرا که بخشی از مسوولیت اصلی آن‌ها دستکاری آمار با هدف گرم کردن تنور انتخابات است، برای مثال بعد از انتخابات پارلمانی بریتانیا در سال ۲۰۱۵ یکی از روزنامه‌های بریتانیایی در سرمقاله‌اش نوشت بزرگترین بازنده این انتخابات نظر سنج‌ها و آمارگیران بودند چرا که تمام پیش‌بینی‌های‌شان در مورد افت محبوبیت حزب محافظه‌کار و افزایش گرایش به حزب کارگر با خاک یکسان شد. نتیجه واقعی انتخابات بر خلاف نظر سنجی‌ها نشان می‌داد حزب محافظه‌کار انقدر کرسی اضافه به دست آورده‌است که برای دولت جدید نیازی به ائتلاف با لیبرال دموکرات‌ها ندارد و حزب کارگر انقدر کرسی از دست داد که بدترین نتیجه تاریخش در چند دهه اخیر را کسب کرد.
اما بیایید اندکی به افکارسنج‌ها اعتماد کنیم. رأی به هیلاری کلینتون در برخی نظرسنجی‌ها حتی تا اعداد دو رقمی از دونالد ترامپ بیشتر است، اما همچنان بیش از ۱۰ درصد رأی دهنده فاقد تصمیم وجود دارند. این رأی دهندگان کسانی هستند که عملاً و واقعاً آینده مدیریت کاخ سفید را رقم خواهند زد.
طی هفته‌های اخیر ترامپ سوتی‌های زیادی داده و اشتباه‌های بزرگی مرتکب شده، از انتشار صدایش که حرف‌های زشت و کریهی در مورد رابطه با زنان می‌زند، از گفته‌هایش در مناظره بامداد پنج‌شنبه که ادعا کرد از همین الآن نمی‌تواند نتایج انتخابات آمریکا را قبول کند و خیلی کارها و اشتباهات بزرگ و کوچک و حرف‌های اشتباه یا زشت دیگر.
اما ترامپ هنوز بیش از ۴۰ درصد در میان رأی دهندگان به گفته افکار سنج‌ها با وجود تمام این مشکلات رأی دارد.
با کناره‌گرفتن مقامات حزب جمهوری‌خواه برای پشتیبانی از او هم مشخص شد که عملاً او نامزد عملی حزب جمهوری‌خواه نیست، بلکه از نامزدی‌اش برای این حزب فقط یک نام باقی مانده‌است.
حال نوبت می‌رسد به آن رای‌های سرنوشت‌سازی که هنوز نمی‌دانند به چه کسی رأی بدهند. رای‌دهندگانی که نه دل خوشی از حزب دموکراتیک دارند و نه دل خوشی از حزب جمهوری‌خواه. آن‌ها عضو حزب «نمی‌دانم!» هستند. ترامپ هم که روزگاری کمک کننده مالی حزب دموکراتیک بود و امروز نامزد اسمی حزب جمهوری‌خواه است، کم کم در حال پیوستن به حزب «نمی‌دانم!» است.
اگر کسی امروز می‌توانست قطعاً پیش‌بینی کند که هیلاری کلینتون رئیس جمهور بعدی آمریکاست، می‌توانست تمام اموالش را در بنگاه‌های شرط‌بندی به قمار بگذارد تا ثروتی کلان برای خودش رقم بزند.
اما باید ۱۸ روز صبر کرد تا دید «نمی‌دانم!»ها به چه کسی رأی خواهند داد.
*اميد ايرانيان
به گزارش روز نو؛ در تاریخ آمریکا از بعد از جنگ جهانی دوم که تعداد دوره‌های ریاست جمهوری به دو دوره متوالی محدود شد، معمولاً کمتر پیش آمده است که یک حزب بیش از دو دوره در اتاق بیضی کاخ سفید بماند، نزدیک‌ترین مثال ریاست جمهوری جورج هربرت واکر بوش (پدر) است که بعد از ۸ سال ریاست جمهوری ریگان به عنوان معاون او به مقام ریاست جمهوری برگزیده‌شد. هر چند که چهار سال بعد مشخص شد عمل‌کرد ریگان بود که بوش را رئیس جمهور کرد، چرا که بوش موفق نشد مردم را برای یک دوره رأی دادن بیشتر برای ریاست جمهوری‌اش راضی کند.
ین بار اما شرایط فرق می‌کند. یک نامزد از حزب دموکراتیک وجود دارد و یک نامزد از حزب «نمی‌دانم!» همین تازگی‌ها دونالد ترامپ جمهوری‌خواهان را به این دلیل که پشتش را خالی کرده‌اند به باد انتقاد گرفت. پل رایان بلندپایه‌ترین مقام انتخابی جمهوری‌خواهان که اکنون رئیس مجلس نمایندگان ایالات متحده است، به تازگی گفته‌است که نمی‌خواهد دیگر برای دونالد ترامپ تبلیغات کند و قصد دارد تمرکزش را روی انتخابات همزمان سی‌درصد از کرسی‌های سنا و مجلس نمایندگان در روز ۱۸ آبان بگذارد.
جان مک‌کین یکی از با سابقه‌ترین و محبوب‌ترین سیاستمداران جمهوری‌خواه هم پشتیبانی خود از نامزدی ترامپ را پس گرفته‌است. خیلی‌های دیگر از ابتدا اصولاً حمایت نکرده‌بودند، جب، جورج جورج هربرت بوش دو تا رئیس جمهور سابق و یکی رقیب ترامپ در انتخابات مقدماتی از او حمایت نکرده‌اند. تعداد زیادی دیگر سیاستمدار جمهوری‌خواه هستند که قصد ندارند حیثیت سیاسی خود را پشت دونالد ترامپ بگذارند.
اما واقعیت اینجاست که هر چند اواخر تیرماه حزب جمهوری‌خواه دونالد ترامپ را به عنوان نامزد رسمی‌اش معرفی کرد اما دونالد ترامپ به هیچ عنوان حامیان خودش را از میان سیاستمداران برجسته جمهوری‌خواه نمی‌جوید. او در جستجوی اکثریت بسیار بزرگ و بدون تشکل در آمریکا است که به شکل روزافزونی از سیاست‌های داخلی و خارجی آمریکا ناراضی‌تر می‌شوند.
امروز در میان افکارسنج‌های آمریکایی سه دسته رأی وجود دارد، رأی به «هیلاری کلینتون»، رأی به «دونالد ترامپ» و «هنوز تصمیم نگرفته‌ام». هر چند به گفته‌های نظرسنج‌ها کمتر می‌توان اعتماد کرد، چرا که بخشی از مسوولیت اصلی آن‌ها دستکاری آمار با هدف گرم کردن تنور انتخابات است، برای مثال بعد از انتخابات پارلمانی بریتانیا در سال ۲۰۱۵ یکی از روزنامه‌های بریتانیایی در سرمقاله‌اش نوشت بزرگترین بازنده این انتخابات نظر سنج‌ها و آمارگیران بودند چرا که تمام پیش‌بینی‌های‌شان در مورد افت محبوبیت حزب محافظه‌کار و افزایش گرایش به حزب کارگر با خاک یکسان شد. نتیجه واقعی انتخابات بر خلاف نظر سنجی‌ها نشان می‌داد حزب محافظه‌کار انقدر کرسی اضافه به دست آورده‌است که برای دولت جدید نیازی به ائتلاف با لیبرال دموکرات‌ها ندارد و حزب کارگر انقدر کرسی از دست داد که بدترین نتیجه تاریخش در چند دهه اخیر را کسب کرد.
اما بیایید اندکی به افکارسنج‌ها اعتماد کنیم. رأی به هیلاری کلینتون در برخی نظرسنجی‌ها حتی تا اعداد دو رقمی از دونالد ترامپ بیشتر است، اما همچنان بیش از ۱۰ درصد رأی دهنده فاقد تصمیم وجود دارند. این رأی دهندگان کسانی هستند که عملاً و واقعاً آینده مدیریت کاخ سفید را رقم خواهند زد.
طی هفته‌های اخیر ترامپ سوتی‌های زیادی داده و اشتباه‌های بزرگی مرتکب شده، از انتشار صدایش که حرف‌های زشت و کریهی در مورد رابطه با زنان می‌زند، از گفته‌هایش در مناظره بامداد پنج‌شنبه که ادعا کرد از همین الآن نمی‌تواند نتایج انتخابات آمریکا را قبول کند و خیلی کارها و اشتباهات بزرگ و کوچک و حرف‌های اشتباه یا زشت دیگر.
اما ترامپ هنوز بیش از ۴۰ درصد در میان رأی دهندگان به گفته افکار سنج‌ها با وجود تمام این مشکلات رأی دارد.
با کناره‌گرفتن مقامات حزب جمهوری‌خواه برای پشتیبانی از او هم مشخص شد که عملاً او نامزد عملی حزب جمهوری‌خواه نیست، بلکه از نامزدی‌اش برای این حزب فقط یک نام باقی مانده‌است.
حال نوبت می‌رسد به آن رای‌های سرنوشت‌سازی که هنوز نمی‌دانند به چه کسی رأی بدهند. رای‌دهندگانی که نه دل خوشی از حزب دموکراتیک دارند و نه دل خوشی از حزب جمهوری‌خواه. آن‌ها عضو حزب «نمی‌دانم!» هستند. ترامپ هم که روزگاری کمک کننده مالی حزب دموکراتیک بود و امروز نامزد اسمی حزب جمهوری‌خواه است، کم کم در حال پیوستن به حزب «نمی‌دانم!» است.
اگر کسی امروز می‌توانست قطعاً پیش‌بینی کند که هیلاری کلینتون رئیس جمهور بعدی آمریکاست، می‌توانست تمام اموالش را در بنگاه‌های شرط‌بندی به قمار بگذارد تا ثروتی کلان برای خودش رقم بزند.
اما باید ۱۸ روز صبر کرد تا دید «نمی‌دانم!»ها به چه کسی رأی خواهند داد.
*اميد ايرانيان
