این روزها مهم‌ترین دغدغه و نگرانی دموکرات‌ها در محافل سیاسی و رسانه‌ها، کناره‌گیری جو بایدن از کارزار انتخاباتی است. جناح دموکرات نمی‌تواند رودربایستی با بایدن را کنار بگذارد و حرمت ریش سفید و دستاوردهای مهمش در سیاست داخلی را نگه می‌دارد. البته دموکرات‌ها سلسله‌مراتب حزبی قدرتمندی دارند و طبق اظهاراتشان گوش به فرمانِ بایدن و رهبران حزب‌‌اند، اما خطر روی‌کارآمدن ترامپ و تمامیت‌خواهی به سیاق او بسیار جدی است. 

  همه در خوف و رجا به سر می‌برند و منتظرند تا رئیس‌جمهور سالخوردۀ کارکُشته به خواست خود از قدرت کناره‌گیری کند و ادامۀ راه را به جایگزین زبردستی بسپارد. اصحاب رسانه، نمایندگان کنوانسیون، مشاوران و فعالان سیاسی به‌رغم احترام فراوانی که برای بایدن قائل‌اند، از او می‌خواهند منطق گذر زمان را بپذیرد و با توجه به ضعف‌های مشهود جسمانی و شناختی، گاف‌های متعدد در مناظرۀ اخیر و نیز احتمال بالای شکست در انتخابات پیش‌رو، از مهم‌ترین کارزار انتخاباتی جهان خارج شود.
 
   «تارا تورپ»، روزنامه‌نگار و معاون سردبیر در نشریۀ تلگراف است و به‌همراه «اندرو آندرونیکو» از روزنامه‌نگاران برجسته در این مقالۀ خواندنی، دو گزینۀ بحث‌برانگیز برای جانشینی بایدن یعنی «کامالا هریس» و «میشل اوباما» را مطرح و بررسی کرده است. هر دوی آن‌ها حدودا ۶۰ ساله و رنگین‌پوست‌اند. هر دو دکترای حقوق از دانشگاه هاروارد دارند. کامالا، دادستان سابق سانفرانسیسکو از 2004 تا 2011، سناتور کالیفرنیا از 2017 تا 2020 و معاون‌اول بایدن از سال 2021 تاکنون است. میشل، فعال حقوق بشر و محیط‌زیست، بانوی اول ایالات متحده از 2009 تا 2017، زن تحسین‌شدۀ سال 2018 و همسر باراک اوباما است. مقاله بر داده‌های نظرسنجیِ‌ نشریۀ تلگراف متکی است و با نظرات خوانندگان مستند شده است. آن‌ها از بانوی اول پیشین به‌عنوان تنها جایگزین درخور یاد می‌کنند و به‌نظرشان فقط میشل اوباما می‌تواند ترامپ را کنار بزند. نظرسنجی تلگراف، 73 هزار رأی‌دهنده دارد و 88 درصدشان معتقداند جو بایدن باید کنار بکشد.
 
   شایان ذکر است که مقالات ترجمه‌شده در این بخش، صرفاً بازتاب دیدگاه نویسنده و در راستای بررسی مطبوعات جهان است.
 
   پس از گاف‌های مفتضحانه و شمایل وارفتۀ جناب بایدن در نشست‌های اخیر، به‌ویژه حضور بحث‌برانگیزش در مناظرۀ نخستِ ریاست‌جمهوری، شمار فزاینده‌ای از دموکرات‌ها از او خواسته‌اند از میدان مبارزه و تلاش برای حفظ قدرت کنار بکشد و راه را برای دلاوری جوان‌تر باز کند. نگرانی‌ها در هفته‌های اخیر تشدید شده و رئیس‌جمهور انتقاد سیاستمداران، رأی‌دهندگان، خودی‌ها و خوانندگان نشریه را برانگیخته است. در نظرسنجی اختصاصیِ نشریۀ تلگراف، از خوانندگان سؤال کرده‌ایم که «بهتر است بایدن کنار بکشد یا بماند؟» نظرسنجی ما 73 هزار رأی‌دهنده دارد و 88 درصد پاسخ داده‌اند: «بهتر است کنار بکشد.»
 
   یکی از خوانندگان تلگراف به نام «اندرو ریونسکرافت» که از موافقان کناره‌گیری و در گروه اکثریت است، می‌گوید: «توان ذهنی بایدن ته کشیده. من دیگر حتی برای غذادادن به گربه هم به او اعتماد ندارم و فکر می‌کنم این خطر وجود دارد که بایدن چهار سال دیگر در شمایل پوتوس [گیاه کشنده برای گربه‌ها] ظاهر شود. اصلاً برایم مهم نیست که او دوباره به قدرت برسد. به‌نظرم حالا باید کناره‌گیری کند و کشورش را در اولویت قرار دهد؛ دقیقاً همان کاری که «هارولد ویلسون» (سیاستمدار عضو حزب کارگر بریتانیا و نخست‌وزیر دهه‌های 60 و 70 میلادی) در دهۀ 70 انجام داد.»
 
   «الیزابت واتس» نیز نظر مشابهی دارد و می‌گوید: «از صمیم قلب برای جو بایدن ناراحت و متأسفم، اما اصرارش بر ماندن را درک نمی‌کنم. این میزان پافشاری صحیح نیست. درواقع با این کار اجازه داده منیّتش بر منافع کشور پیشی بگیرد. بایدن معتقد است بدون کمک دیگران هم می‌تواند در ماه نوامبر پیروز شود. می‌دانیم که دموکرات‌ها با اکثریت قاطع به هرکسی که نامزد آن‌ها باشد، رأی خواهند داد. «کامالا هریس» به‌هیچ‌وجه جایگزین ایده‌آلی محسوب نمی‌شود و داده‌های نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که در نمودار فقط قدری بالاتر از جو بایدن قرار دارد. درمجموع اگر کاری کنیم که بایدن، چهارسال دیگر در این پریشان‌حالی بماند، سالمندآزاری کرده‌ایم.»
 
   گمانه‌زنی‌ها‌‌ در مورد جایگزین‌های بالقوۀ بایدن شدت گرفته و درهمین‌حال نشریۀ تلگراف در یکی از نظرسنجی‌هایش از خوانندگان پرسیده است: «به نظر شما کدام چهرۀ دموکرات می‌تواند هماورد دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری باشد؟» نتایج نظرسنجی قابل‌توجه است.
 
   «میشل اوباما» با 59 درصد آرا در صدر قرار دارد. 23 درصد از شرکت‌کنندگان «هیچ‌یک از موارد فوق» را انتخاب کرده‌اند و «گاوین نیوسام» هم فقط 6 درصد آرا را به خود اختصاص داده است.
 
   این در حالی است که «نظرسنجی رویترز و ایپسوس» نشان می‌دهد میشل اوبامای 60 ساله، بانوی اول سابق، ترامپ را با 10 امتیاز شکست خواهد داد و هیچ نامزد احتمالی دیگری نخواهد توانست از رئیس‌جمهور سابق پیشی بگیرد. خانم اوباما به‌دلیل محبوبیت، فراست، ارزش‌های اخلاقی، متانت و سن‌و‌سال مناسب برای نامزدی و تصدی مقام ریاست‌جمهوری از شخصیتی قطبی‌ساز برخوردار است و می‌تواند جایگزین بالقوه قدرتمندی برای جو بایدن باشد، اما تحلیل‌گران نگران تجربۀ کم سیاسی او هستند.
 
  یکی از خوانندگان نشریه به نام «ایرن تاکت» توضیح می‌دهد که به این دلایل دوست دارد میشل اوباما رئیس‌جمهور شود: «من او را به خاطر هوش بالا، صداقت و ارزش‌هایش تحسین می‌کنم. مطمئنم اگر باور داشته باشد که حضور در این عرصه اهمیتی ندارد یا کار درستی نیست، نمی‌آید‌. او آدم فعالی است و پروژه‌های بسیار ارزشمندی را مدیریت می‌کند.» و ادامه می‌دهد: «به‌رغم مخالفت‌هایی که با کناره‌گیری بایدن می‌شود، این واقعیت را باید پذیرفت که آمریکا نیاز مبرم به کاندیدای مناسب برای ریاست‌جمهوری دارد، نه پیرمردی از پا درآمده یا جاه‌طلبی فریب‌خورده.»
 
   یکی دیگر از خوانندگان ناشناس در وصف تأثیر مثبتِ حضور خانم اوباما به‌عنوان رئیس‌جمهور می‌گوید: «حضورش مملو از خیرخواهی و انرژی مثبت است. این زن، آگاهی، شعور، راستگویی و درستکاری را به کاخ سفید می‌آورد.»
 
   شخصی به نام «جان اندرسون» هم بر این باور است که «حضور بانوی اول سابق، اتفاق خوبی برای کاخ سفید خواهد بود، چون تهدید ترامپ را خنثی می‌کند و ایالات متحده را به‌راستی متحد می‌کند. میشل اوباما بفهمی‌نفهمی جوان است و می‌تواند رنج‌های اقشار مختلف آمریکائیان را التیام ببخشد.»
 
  بااین‌حال، «هوو جنکینز» از نامزدی احتمالی خانم اوباما ناخرسند و معتقد است که «محبوبیت میشل اوباما ربطی به شایستگی‌های خودش ندارد و این خوش‌اقبالی و نیک‌نامی را مدیون همسرش است.» او در ادامه می‌گوید: «انگار به‌سبب وصلت با رئیس‌جمهور سابق، رئیس‌جمهور جدیدی گیرمان بیاید و پیش خودمان فکر کنیم چه موهبتی نصیبمان شده است.»
 
   خواننده‌ای به نام «دانکن مگز» در توضیح عدم صلاحیت او برای احراز این موقعیت می‌گوید: «میشل اوباما زن باهوشی است، اما تا آنجا که می‌دانم هیچ تجربه‌ای از کار اجرایی و مدیریتی در سطح محلی یا ایالتی ندارد، بنابراین به‌رغم همۀ ویژگی‌هایی که دارد، به‌ نظر نمی‌رسد انتخاب مناسبی باشد.»
 
   خیلی‌ها هشدار می‌دهند که میشل اوباما تاکنون اعتنایی به درخواست‌های مکرر برای فعالیت سیاسی نداشته است و همین اکراه و بی‌‌اعتنایی، عدم تمایل او را به‌خوبی آَشکار می‌کند.
 
   برای مثال خوانندۀ دیگری به نام «آن‌ فاکس» می‌گوید: «ازآن‌جا‌یی‌که میشل هرگز اصراری برای ورود به سیاست نداشته، فکر می‌کنم کاندیداتوری او به این معنا باشد که همسرش کماکان رئیس‌جمهور نیابتی است.»
 
  نتایج نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که میزان حمایت از بانوی اول سابق، بسیار بیشتر از سایر نامزدهای احتمالی مانند کامالا هریس است، طبق قواعد کنوانسیون، کمک‌های جمع‌آوری‌شدۀ حزب، به کارزار ریاست‌جمهوری جو بایدن یا معاونش اختصاص دارد. اگر حزب دموکرات، نامزد دیگری را تأیید کند، باید 100 میلیون دلار بازگردانده شود، مگر این‌که اهداکنندگان اجازه دهند این مبلغ به نامزد جدید منتقل شود.
 
  خواننده‌ای به نام «آی‌ میلت» اصرار دارد که نامزدی به خانم هریس داده شود تا دردسری برای دموکرات‌ها پیش نیاید. او می‌گوید: «واضح است که دموکرات‌ها باید از کامالا هریس حمایت کنند. درغیراین‌صورت، میلیون‌ها رأی‌دهندۀ دموکراتی که بایدن را نامزد کرده‌اند، از حقوق خود محروم می‌کنند. همۀ پول جمع‌آوری‌شده باید به خیرین بازگردانده شود و آن‌ها ناچاراند از ابتدا شروع کنند. دموکرات‌ها باید از قوانین مرسومشان پیروی کنند، وگرنه این خطر پیش می‌آید که بسیاری از حامیان از پایگاه حزبی خود دور شوند.»
 
  اکثر خوانندگان توانایی‌های معاون رئیس‌جمهور را قبول ندارند. «رونالد آر» می‌گوید: «محتمل‌ترین انتخاب، کامالا هریس است. چرا؟ چون او از نظر فنی، فرد شمارۀ دو است و اگر کنار گذاشته شود، خشم عمومی در بخش‌های بزرگی از حزب دموکرات برانگیخته می‌شود.» به نظر او «مشکل این است که کامالا هریس، ناامید و نامحبوب است و هیچ استعداد قابل تشخیصی جز لفاظی‌های نابجا و مهمل‌گویی ندارد. سوای این‌ها او زنی رنگین‌پوست است و ممکن است اقبال کافی برای کنارزدن مرد سلطه‌جویی با ویژگی‌های نژادپرستانۀ ترامپ نداشته باشد.»
   
   «کوین برتل» هم شک دارد که کامالا هریس سیاستمداری مقتدر برای حضور در عرصۀ جهانی باشد و می‌گوید: «او نمی‌تواند یک مکالمۀ ساده را خوب پیش ببرد، چه رسد به این‌که بخواهد ایالات‌متحده را به موفق‌ترین و قدرتمندترین کشور جهان مبدل سازد. ممکن است در صورت ملاقات با "ولادیمیر پوتین" بی‌اختیار بخندد و او را به آمریکا دعوت کند.» 
 
  یکی دیگر از خوانندگان ما به نام «ری سارجنت» معتقد است که حملات به هریس فقط بخشی از تاریخ دور و درازِ لگدمال‌کردنِ زنان رنگین‌پوست در سیاست است. حملات جنسیتی و اعمال خشونت علیه زنانی که در انتخابات شرکت می‌کنند، امری رایج است. اتفاقا هریس می‌تواند با تکیه بر مواضع چپ‌گرایانه‌اش بر دموکرات‌های میانه‌رو و رای‌دهندگان مستقل غلبه کند و وارد میدان رقابت شود.»
 
   به‌هرحال کامالا هریس با چالش بزرگ چیرگی بر ترامپ مواجه است و یکی دیگر از خوانندگان ما به نام «رون ولتن» مطمئن است که او فرصت کافی برای برنده‌شدن دارد و می‌گوید: «نایب رئیس ما هریس می‌تواند دونالد ترامپ را در فرصت چند ماهۀ کارزار انتخاباتی شکست دهد. خانم هریس به‌نحوی اجتناب‌ناپذیر از ترامپ بهتر است و می‌تواند به‌طور پیش‌فرض رئیس‌جمهور باشد.» 

   متمم 25 قانون اساسی، درصورت بی‌کفایتی یا ناتوانی رئیس‌جمهور، سازوکاری برای برکناری او در نظر گرفته است. «جری مارکام» با علم به همین موضوع می‌گوید: «اگر بایدن به‌سبب متمم ۲۵ قانون اساسی مجبور به کناره‌گیری شود، هریس جایگزین قانونی او خواهد بود.»