دستور اتاق فرمان پایداری چی ها برای حمله به اژه‌ای / سایه نشین‌ها انتقام چای دبش را از قاضی القضات می‌گیرند؟
روزنو :اژه‌ای سعی داشته است که در دوران ریاستش بر قوه، چهره‌ای میانه از خود نشان دهد که سعی بر جنگ با گروه‌های مختلف ندارد؛ شاید این رفتار و منش به دلیل جایگاه حقوقی‌اش باشد که رئیس قوه قضائیه و منصوب مستقیم رهبری است اما به هر علتی که باشد، این رویکرد منجر به خشم بیشتر جریان رادیکال شده است.
یکشنبه هفتم بهمن را باید روز تاختن نمایندگان رادیکال علیه قوه قضائیه و شخص غلامحسین محسنی اژه‌ای بدانیم؛ روزی که تعدادی از نمایندگان با خطی مشخص از زوایه‌های مختلف حمله‌ای مشترک و زنجیره‌ای را علیه اژه‌ای آغاز کردند تا بعد از حمله به قالیباف، پزشکیان و ظریف حالا به اژه‌ای هم برسند. اما چرا؟ چرا حمله رادیکال‌ها حالا دامن‌گیر رئیس قوه قضائیه شده است؟ قوه‌ای که عمدتا در معرض واکنش گروه‌های سیاسی قرار نداشت و به ویژه اژه‌ای که خود را در چارچوب یک گروه یا طیف سیاسی قرار نمی‌دهد. پیش از پاسخ به این پرسش باید گذری بر سخنان نمایندگانی انداخت که شمشیر خود را برای اژه‌ای و دستگاه قضا از رو بسته بودند.
علی خضریان، یکی از نمایندگان عضو جبهه پایداری است که در جلسه روز یکشنبه مجلس مسائل حقوقی مطرح درباره بنیاد مستضعفان را مستمسک حمله به اژه‌ای قرار داد و گفت: «باید از جناب آقای دکتر اژه‌ای یک تشکر ویژه بکنم؛ در حالی که مجلس یک شبهه و فسادی را در واگذاری هتل‌های بنیاد مستضعفان فریاد می‌زند، ایشان با حضور خود در مجموعه بنیاد مستضعفان نشان دادند که باید عزم ما برای مبارزه با فساد جدی‌تر باشد؛ چون حاج‌آقای رئیسی را دیگر نداریم که پشتیبان ما باشد و مبارزه با فساد بخواهد انجام شود. ما باید برای مبارزه با فساد دست به کمر خودمان بگیریم».
حمید رسایی هم با حمایت گروه شریان وارد مجلس شد و در دوره پیش هم رد صلاحیت شده بود و سابقه عضویت در جبهه پایداری را هم دارد و از قضا به اظهارنظر‌های نامتعارف و رادیکال معروف است علیه اژه‌ای دست به کار شد و به بهانه حضور ظریف در دولت گفت: «چرا آقای اژه‌ای، رئیس قوه قضاییه، دستور نمی‌دهند تا به این انتصاب غیرقانونی پایان بدهند؟ نمی‌شود که ما قانون تصویب کنیم دولت عمل نکند و قوه قضاییه رسیدگی نکند؛ خب سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. آقای قالیباف شما باید از مجلس دفاع کنید. باید از آقای اژه‌ای صراحتا مطالبه کنید که ورود کنند. می‌گویند که در این مورد شاکی وجود ندارد پس مدعی‌العموم چه می‌شود؟»
مرتضی محمودی، نماینده نزدیک به پایداری و شریان هم همین خط را پیش گرفت و در سخنانی گفت: «جناب آقای اژه‌ای، چرا در صدور حکم متهمان پرونده پر خسارت کرسنت که پول آن از جیب مردم مستضعف و محروم جامعه پرداخت شده آنقدر تعلل می‌شود؟ این تاخیر باعث شده جای جلاد و شهید عوض شود و آقایان متهم، طلبکار شدند... چرا هنوز آقای زنگنه جوابگو نیست و چرا حکم صادر نمی‌شود؟ حکم هر چه که می‌خواهد باشد ولی تعلل در صدور حکم شبهه ایجاد می‌کند».
امیرحسین ثابتی، نماینده‌ای که هم‌زمان نقش دست راست سعید جیلی را بازی می‌کند، بعد از جلسه مجلس در توئیتی نوشت: «یکی از موضوعات پرتکرار در تذکرات امروز نمایندگان انتقاد از عملکرد دستگاه قضا بود. بی‌عملیِ دیوان عدالت در تعیین تکلیف حکم غیرقانونی ظریف، عدم ضهور حکم زنگنه به خاطر پرونده کرسنت و حضور عجیب آقای اژه‌ای در بنیاد مستضعفان باعث انتقادات گسترده شد که ضروری است مورد توجه قرار گیرد».
حمیدرضا گودرزی، یکی دیگر از نمایندگان هم به بهانه دیگری علیه قوه قضائیه تاخت و گفت: «درباره مسائلی که مربوط به قوه قضاییه است، قوه قضاییه باید اطلاع رسانی کند. در این مورد هم اگر آقای بابک زنجانی از حساب توییتری شخص خودش این مطالب را اعلام می‌کند، قوه قضاییه باید پاسخگو باشد. باید دادستانی به این موضوع ورود کند تا شائبه‌ای در این زمینه در ذهن مردم ایجاد نشود»؛ بنابراین آنطور که مشخص است در یک روز واحد به چند بهانه مختلف از جمله بنیاد مستضعفان، ظریف، بابک زنجانی و پرونده کرسنت علیه اژه‌ای حمله کلید خورد. حالا باید پاسخ داد که چرا؟
طیفی قدرتمند در دولت رئیسی همواره درصدد بودند که به دلیل خواسته‌های خود بر سر برخی پرونده‌ها از جمله نقش تیم دولت وقت در آن پرونده، از اژه‌ای انتقام بگیرند. این جریان در همان دوره نیز بار‌ها از طریق رسانه‌های مستقیم و نیابتی خود دست به انتشار اخبار نادرست و حساسیت زا علیه قوه زدند.
اکنون نیز همین جریان با نزدیک شدن به موعد صدور احکام در پرونده‌های مختلف، فرمان حمله را صادر کرده‌اند.
تقابل با اژه‌ای و قوه قضائیه در کلام خضریان عضو ارشد پایداری نیز آشکار است. به این جمله دقت کنید: «حاج‌آقای رئیسی را دیگر نداریم که پشتیبان ما باشد و مبارزه با فساد کند».
طیف نزدیک به رئیسی و رادیکال تصور می‌کند که در دوره ریاست اژه‌ای عرصه برایشان تنگ شده است؛ از این جهت کاملا مشخص است که احساس خطر می‌کنند. به همین دلیل با تمسک به رئیسی می‌خواهند عملکرد اژه‌ای را در برابر عملکرد رئیسی در قوه که البته در میان مطلعین پرانتقاد بود، قرار دهند.
آنها این گزاره را هم یا صریحا یا ضمنا تکرار و القاء می‌کنند که رئیسی ضد فساد بود، پس اژه‌ای چنین نیست! حال آنکه هیچ‌یک از آنها درباره رانت‌هایی که در دولت سیزدهم رخ داد یا محکومیت وزیر جهاد کشاورزی دولت قبل سخنی نمی‌گویند که در همین‌جا دم خروس آنها بیرون می‌زند!
اژه‌ای سعی داشته است که در دوران ریاستش بر قوه، چهره‌ای میانه از خود نشان دهد که سعی بر جنگ با گروه‌های مختلف ندارد؛ شاید این رفتار و منش به دلیل جایگاه حقوقی‌اش باشد که رئیس قوه قضائیه و منصوب مستقیم رهبری است، اما به هر علتی که باشد، این رویکرد منجر به خشم بیشتر جریان رادیکال شده است.
به نظر می‌رسد سایه‌نشین‌ها در مواجهه با او می‌خواهند مقاومتش در مسیر میانه‌روی را بشکنند و او را در چشم موثرین و اقشار حزب اللهی تضعیف کنند. عادت آنها این است که به هدف مورد نظر آنقدر حمله کنند که یا آن هدف از صحنه به در شود یا با خواسته‌هایشان کنار آید و به نوعی عقب‌نشینی کند. آنها درباره خیلی‌ها این شکل رفتار را پیاده کرده بودند، اما تا امروز پا در کفش رئیس قوه قضائیه نکرده بودند که حالا گویا اژه‌ای را هم در لیست مورد حمله‌شان قرار داده‌اند.
وقتی طیف‌های رادیکال که عناصری از آنها در مجلس و عناصر دیگرشان در بیرون از مجلس حضور دارند؛ علیه همه طغیان می‌کنند؛ از رئیس‌جمهور گرفته تا رئیس مجلس و حالا رئیس قوه قضائیه یا رسما هیچ اعتنایی به سخنان رهبری مبنی بر حمایت از دولت و برقراری آرامش در مجلس ندارند، می‌شود فهمید این طیف به تدریج می‌خواهد خود را در برابر مجموعه نهاد قدرت قرار دهد و انگار بر خلاف پیش‌بینی اصولگرایان که همواره می‌کوشیند از اصلاح‌طلبان چهره اپوزیسونی نشان دهند، حالا این افراطی‌های جبهه اصولگراست که مشغول عبور از همه خطوط هستند.
حال باید منتظر ماند و دید که فاز بعدی پروژه جریان رادیکال پس از تجمعات خیابانی و حمله به سران قوا چیست.
