جزئیاتی از درگیری خونین پدر و پسر معتاد/ قتل پسر با ۱۴

رسیدگی به این پرونده از آخرین روزهای سال ۱۴۰۲ و با قتل مرد جوانی در جنوب تهران آغاز شد. مردی ۶۱ساله وارد کلانتری مولوی تهران شد و به ماموران گفت مرا بازداشت کنید، پسرم را کشته‌ام. ماموران اظهارات اولیه او را ثبت کرده و به خانه‌اش در طبقه اول ساختمانی در خیابان مولوی تهران اعزام شدند. خانه به‌هم‌ریخته بود. مادر خانواده کنار جسد پسر ۳۷ساله‌اش که در اتاق نشیمن افتاده بود نشسته و گریه می‌کرد. پسر جوان براثر اصابت ۱۴ضربه چاقو به قتل رسیده و چاقوی خون‌آلود کنارش بود. موضوع این قتل به بازپرس کشیک قتل دادسرای جنایی تهران گزارش شد.

مادر مقتول در تحقیقات گفت: پسرم فرشید همیشه ما را اذیت می‌کرد. بیکار بود و به ما زور می‌گفت و وسایل خانه را به‌هم‌می‌ریخت. اذیت‌هایش تمامی نداشت. عصر روز حادثه نیز با من و پدرش درگیر شد و قصد جان‌مان را داشت که فرار کردم و رفتم از همسایه‌ها کمک بگیرم. وقتی برگشتم دیدم که شوهرم او را کشته است.

پدر مقتول هم در اعترافاتش گفت: پسرم سال‌ها بود که کار نمی‌کرد و هزینه زندگی‌اش را من تامین می‌کردم. هرچه به او می‌گفتم کاری برای خود پیدا کن، قبول نمی‌کرد و زور می‌گفت. پسرم حتی از دیگران پول قرض یا نزول می‌گرفت و خرج خودش ‌می‌کرد و بعد طلبکارانش می‌آمدند پول‌های‌شان را از من می‌خواستند. شب قبل از حادثه نیز دوباره پول زور خواست که ندادیم و به جان‌مان افتاد و به‌شدت من و همسرم و خواهرش را کتک زد و قصد جان‌مان را داشت که موفق نشد. وسایل خانه را به‌هم‌ریخت و در اتاق خواب را شکست و بعد فرار کرد و رفت. عصر روز حادثه دوباره برگشت تا پول بگیرد. همسرم فرار کرد تا کمک بیاورد.

متهم به قتل ادامه داد: من و پسرم درگیر شدیم که چاقویی از آشپزخانه برداشت و با آن به من حمله‌ور شد. در جدال با او، چاقو را گرفتم و در اوج عصبانیت و خشمی‌ که از پسرم داشتم با همان ‌چاقو ضربه‌هایی به او زدم که فوت شد. بعد هم رفتم کلانتری و خودم را تسلیم کردم.

با تکمیل تحقیقات، پرونده به دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد و متهم چندی قبل پای میز محاکمه ایستاد و گفت از خود دفاع کرده است.

قضات دادگاه هم عمل او را دفاع مشروع تشخیص دادند، اما این رأی در دیوان عالی کشور نقض شد و برای رسیدگی دوباره به دادگاه بازگشت. متهم در شعبه پنجم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد و در دفاع از خود گفت: من اتهام قتل عمدی را قبول ندارم. فقط از خودم دفاع کردم. روز حادثه پسرم با چاقو به من حمله کرد. برای نجات جانم چاقو را از او گرفتم و چند ضربه به بدنش زدم.

رئیس دادگاه: وقتی چاقو را از او گرفته بودی، چه ضرورتی بود به او ضربه بزنی؟

متهم: امکان داشت چاقو را از من بگیرد و مرتکب قتلم شود.

مرد سالخورده ادامه داد: همسر و دخترم بیمار هستند و من از آنها مراقبت می‌کنم. پسرم خانه‌مان را به قیمت پایین فروخت و الان مستاجر هستیم. ماندن من در زندان، همسر و دخترم را با مشکل روبه‌رو می‌کند.

همسر این مرد هم او را در دادگاه بخشید و گفت: زندانی‌شدن همسرم ما را در زندگی با مشکل روبه‌رو می‌کند.

پس از دفاعیات متهم، قضات برای تصمیم‌گیری وارد شور شدند.