لاریجانی جدی جدی به سیاست بازگشت؟

علی لاریجانی با حکم مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهوری، دبیر شورای عالی امنیت ملی شد. او چهره‎ کهنه‌کار سیاست و با تجربه در همین پستی که به او محول شده است.

به گزارش روز نو البته اگر برش زمانی اتفاق می‎افتاد انتخاب لاریجانی در دور اول و در زمان محمود احمدی‌نژاد در مردادماه سال ۱۳۸۴ به سال ۱۴۰۴ وصل می‎شد؛ بعید بود این موج استقبالی که این روز‌ها نسبت به چنین گمانه‌زنی و حالا چنین انتصابی رخ داد را مشاهده می‎کردیم.

آن زمان او در نگاه بخش قابل توجهی از سیاستمداران، اصولگرایی با اندک فاصله با تندرو‌ها و رادیکال‎های این جریان بود؛ از او صداوسیمایی را به یاد می‎آوردند که در تلاش بود به هر شکلی شده موفقیت رقیب سیدمحمدخاتمی را در انتخابات ۱۳۷۶ رقم بزند. اما حالا در سال ۱۴۰۴ و پس از همه آنچه در این ۲۰ سال بر مردم، سیاست‎ورزی و حکمرانی کشور گذشته حضور و انتصابش از نگاه بسیاری به معنی دوری از تندروی است و این تصمیم را به فال نیک گرفته‎اند با این سوال که آیا آمدن او به معنای آن است که تصمیم‎گیران به آنچه تحلیلگران و دلسوزان هشدار می‎دهند، توجه کرده و مانعی بر سر راه «خالص‎سازان» و «خالص‌خواهان حکومت» ایجاد کرده‌اند؟ و به عبارتی آیا این تصمیم را باید نوید گام برداشتن در مسیر تغییر و حرکت به سمت «حکمرانی خوب» بدانیم. البته که فضای ملتهب تندرو‌ها در همین دو روز نشان داد که مقاومت از سوی آنها به قوتش باقی است و هنوز هم قصد همراهی با اندک تغییرات را ندارند و حالا این سوال نیز مطرح می‌شود که آیا «تغییر جدی است؟» و قرار است فرمان تصمیم‎گیری به سمت دیگری متمایل شود و پا از روی گاز در جاده پرفرازونشیب و پیچ در پیچ روبه‌روی کشور برداشته شود.

البته که با انتشار همین خبر این جمله نیز شنیده شد که کاش یک سال پیش چنین تصمیمی گرفته می‎شد، اما تحلیلگران نسبت به همین تصمیم حتی در این زمان در جایگاه تغییر امیدوارند. چنانچه آنها که در سال ۱۳۸۴ در جریان مقابل او بودند و با نگرانی به آمدن او و تغییرات آن سال نظاره می‎کردند، این روز‌ها نظر مثبتی به این انتصاب دارند. نمونه‎اش مثلاً فیض‌الله عرب‌سرخی، عضو حزب توسعه ملی که نوشت: «اگر آغازی برای تغییرات اساسی در کشور باشد، باید از آن استقبال کرد. با راهبرد‌های فراملی‌گرایانه در خارج و حذف مطالبات اکثریت ملت، حذف نخبگان و موازی‌سازی درنهاد‌های حاکمیتی و جامعه مدنی در داخل، نمی‎توان به اقتدار، امنیت و توسعه ملی دست یافت. مُلک را چاره‌ای اساسی نیاز است.» یا محمود واعظی، قائم مقام دبیرکل حزب اعتدال و توسعه با اشاره به انتصاب علی لاریجانی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی، چنین واکنش نشان داد: «روحیه فراجناحی، مدیریت توسعه‌گرایانه و رویکرد اعتدالی ‎دکتر علی لاریجانی منشأ تحولی مثبت در تصمیم‌سازی‌های آینده دبیرخانه شعام خواهد بود.

این تغییر نشانه‌ای از تقویت تفکر ‎اعتدال و عقلانیت است. اگر این اقدام در راستای تغییر رویکرد و ارسال پیام به مردم باشد، آن را سازنده می‌دانم.» فعلاً همه منتظرند که ببینند در ادامه این مسیر چه تغییرات دیگری رخ می‎دهد و علی لاریجانی که خاطره تصویب برجام و برداشتن سایه جنگ از سر ایران را در مجلس نهم و به عنوان رئیس مجلس نیز علاوه بر آن نقش‎های دهه ۷۰ و ۸۰ در خاطره جمعی ما ثبت کرده است؛ در این میانه چه نقشی را ایفا می‎کند؟