انتظار و امید!
دولت‌ها اگر می‌خواهند شأن و منزلت خود را نزد افکار عمومی حفظ کنند باید تلاش نمایند در دوره مسئولیت خود به وعده‌هایی که می‌دهند، عمل کنند. یعنی از یکسو زمانی که شعارها و برنامه‌ها مطرح می‌شود، سعی کنند مسائلی مطرح نمایند که امکان اجرای آنها وجود داشته باشد و از سویی دیگر راه‌هایی بیابند که امکان اجرای وعده‌ها پیدا شود. تاکید روز گذشته رئیس‌جمهور در دانشگاه تهران نیز قائل به همین موضوع بود. در واقع رئیس‌جمهور تاکید داشت که برای عملی کردن وعده‌هایی که درباره دانشگاه داده است کوتاهی نکرده و دستاوردهایی هم داشته است. با این حال ایشان خود بهتر می‌دانند که جامعه دانشگاهی ایران در سال‌های گذشته آسیب دید و انجمن‌های مختلف دانشگاهی با مشکلاتی رو‌به‌رو شدند. دولت باید تلاش کند که افراد اجازه حضور در فعالیت‌های مختلف سیاسی و اجتماعی را در دانشگاه داشته باشند و زمینه حضور و رشد فعالیت‌های آنان را در دانشگاه فراهم کند. اگر دولت آقای روحانی و به‌خصوص مجموعه مدیریتی وزارت علوم قصد دارد وعده‌های اعلام‌شده را در مورد دانشگاه عملی کند باید راه‌های عملی کردن وعده‌ها را به شکلی انتخاب کند که کمترین حساسیت در میان منتقدان داخلی ایجاد شود به‌خصوص اینکه در مورد سیاست داخلی مخالفت‌های متعددی با این مساله صورت می‌گیرد. در واقع همان طور که آقای روحانی نیز اشاره کردند دانشگاه یک پدیده سیاسی در ایران است و تولد آن از دستاوردهای حرکت‌های مردمی بوده است. طبیعی است برخی افراد که به موضوع آزادی بیان در دانشگاه‌ها انتقاد می‌کنند، هر بار که به دانشگاه بهای بیشتری داده می‌شود و نقش نهادهای علمی در کشور پررنگ‌تر می‌شود نمی‌توانند ناراحتی و نارضایتی خود را کتمان کنند و عملا از مخالفت دست برنمی‌دارند. با این حال مردمی که امیدوار به تغییر بودند و به تدبیر این دولت رای دادند، انتظار دارند تغییراتی در سیستم سابق به‌وجود بیاید چنانکه در یک سال گذشته نیز تغییرات در دانشگاه‌ها با استقبال دانشجویان مواجه شده است.
* استاد بازنشسته دانشگاه تهران
