چالش‌ها و فرصت هاي يك دولت
روزنو :حميدرضا جلايي پور
دوره احمدي‌نژاد با وجود همه مشكلاتي كه براي كشور پديد آورد، دستاورد مثبتي داشت كه نمي‌توان از آن چشم‌پوشي كرد و آن، اينكه مردم نهاد انتخابات را جدي گرفتند. شكي نيست و از همان ابتداي پيروزي اعتدال در انتخابات رياست‌جمهوري بسيار تصريح شد كه دولت دكتر روحاني مي‌تواند به خوبي بر توان و سرمايه اصلاح‌طلبان براي فائق آمدن به انبوه مشكلات به ارث مانده از دولت‌هاي نهم و دهم حساب ويژه باز كند. امروز مساله اصلاح‌طلبان اين نيست كه چه كسي استاندار يا فرماندار مي‌شود، بلكه بزرگ‌ترين دغدغه آنان چگونگي كمك به دولت روحاني براي خروج كشور از مشكلات در حوزه‌هاي بين‌المللي، اقتصادي، معيشتي و اداري است؛ دغدغه اصلاح‌طلبان روي ريل اصلي قرار دادن ماشين گرفتار شده در مشكلات ناشي از عملكرد دولت قبل است تا بتواند پس از رفع مشكلات، با انرژي لازم به سمت توسعه فرهنگي، سياسي و اقتصادي حركت كند. روشن است كه دولت روحاني با انبوه مشكلات به ارث مانده از دولت قبل درحوزه‌هاي بين‌المللي، داخلي بويژه در زمينه معيشتي مردم و اقتصادي دست به گریبان است و نيازبه كمك و پشتيباني همه گروه‌ها، احزاب و تشكل‌هاي مدني و نهادهاي مردمي دارد؛ در كنار اين مشكلات نبايد فراموش شود كه امتياز بزرگ دولت روحاني اين است كه از يك عقبه بزرگ اجتماعي و حمايت همه‌جانبه اصلاح‌طلبان برخورداراست. برخلاف برخي تصورات، اصلاح‌طلبان در دوره دولت‌هاي نهم و دهم بيكار نبوده و دست خود را بالا نگرفتند و اگر چه سختي‌ها و محدوديتهاي زيادي متحمل شدند اما از مواضع بحق خود دربرابر جريان مخالف اصلاحات مقاومت كرده و به مردم جهت دادند. ايستادگي مدني آنان و دركنارمردم بودن آقايان هاشمي وخاتمي باعث تغييرنتيجه انتخابات ۲۴ خرداد ۹۲ شد و برخلاف تصور اصولگرايان دولت روحاني بر سر كار آمد. حركت مردمي درانتخابات ۲۴ خرداد ۹۲ و گرايش سيل آساي آنان به سوي آقاي روحاني آن چنان با سرعت وغافلگيركننده بود كه هرگونه واكنش و اقدام بازدارنده را از اصولگرايان سلب كرد. اگر اصولگرايان پيش بيني مي‌كردند كه آقاي روحاني پيروز مي‌شود، هرگز به اين صورت وارد كارزار انتخابات نمي‌شدند، چرا كه از ديد آنان، وي از آقاي هاشمي قوي‌تر نبود. به هر حال پس از پايان انتخابات ومشخص شدن نتايج، جريانات سياسي و حتي آنهايي كه كانديداي مورد حمايتشان روحاني نبود برنامه‌هايي براي خود در نظر گرفتند و اين دولت را داراي توان براي تحقق آنها مي‌دانستند از جمله اصلاح‌طلبان كه توسعه فضاي باز سياسي، تشكل يابي، ادامه جهت دهي به مردم، گسترش كرسي‌هاي نقد و بررسي براي تمام گروه‌ها و تشكل‌هاي فعال و... را از ماموريت‌هاي خود در دوره جديد اعلام كردند البته اين برنامه‌ريزي خالي از پشتوانه قوي نبود چنانكه آنها به عنوان حاميان اصلي روحاني در انتخابات، به عزم دولت يازدهم براي حل مشكلات يقين داشتند، آقاي روحاني نيز در همين راستا، با رويكرد هماهنگي در بالا و ساماندهي در پايين برنامه اصلاح امور كشور را در دستور كار قرار داد كه تا به امروز در اين مسير به ويژه درحوزه سياسي و بين‌المللي موفق بوده است. البته عيان است كه برخي براي توقف موتور فعاليت دولت از هيچ كوششي فروگذار نكردند و هر آنچه در گعده‌هايشان به ذهن مي‌رسيد را عملي مي‌كردند اما در چنين شرايطي دولت انتخاب ديگري غير از پاسخگويي را برگزيد و به دور از حواشي و سنگ‌اندازي مخالفان، رفع مشكلات را در اولويت قرار داد كه در چنين شرايطي اين نياز احساس مي‌شود همه گروه‌ها، مردم و قواي سه گانه به حمايت از اين رويكرد پرداخته و دولت را در پيشبرد امور وحل مشكلات كمك كنند.
