در نقد مصاحبه اخیر سعید لطفی علیه جواد نکونام

 مصاحبه اخیر سعید لطفی علیه جواد نکونام، فراتر از یک گلایه یا افشاگری بود؛ یک اعتراف تکان‌دهنده به نیت خشونت. اینکه «اسلحه خریده بودم برای قتل» نه‌تنها خط قرمز اخلاقی را شکست، بلکه نشان داد چطور ممکن است زخم‌های قدیمی، اگر بی‌پاسخ بمانند، به تهدید بدل شوند.

از نگاه رسانه‌ای، این نوع روایت نه تنها نیاز به بررسی دارد، بلکه باید در قالبی انتقادی و مسئولانه منتشر شود. ما وظیفه داریم میان افشاگری شخصی و ترویج خشونت تفاوت قائل شویم.
مصاحبه سعید لطفی، می‌توانست روایتی عبرت‌آموز از یک مصدومیت، یک تلخ‌کامی و شاید حتی یک فرصت برای آشتی باشد.

اما حالا به یک هشدار بزرگ برای جامعه رسانه‌ای تبدیل شده:

• اگر مراقب لحن، زاویه، و تأثیر روایت‌ها نباشیم، رسانه از ابزار آگاهی به بلندگوی خشونت بدل می‌شود.
• رسانه باید بازتاب‌دهنده‌ی حقیقت باشد، اما نه هر حقیقتی، با هر لحن و به هر قیمتی…
• اگر روزی خشم، زبان گفت‌وگو را ببلعد، فقط یک روایت قربانی نمی‌شود؛ فرهنگ عمومی قربانی می‌شود.

به هرحال امیدواریم دیگر شاهد این قبیل صحبت‌ها و ترویج خشونت نباشیم.